9 September 2014

1 jaar Brunei

Realiseerde me ineens dat we hier een jaar zijn. Kreeg namelijk een sms-je van DST de plaatselijke aanbieder van mobiele telefonie, waarin stond dat mijn "licence" verloopt. Oh. Wat nu dan weer. Weer een stempeltje? Okee....nou, dan moet ik maar weer langs een kantoortje met kopien van mijn paspoort....zucht.

Wat heeft 1 jaar ons gebracht? Ik doe even een lijstje - niet in volgorde van belangrijkheid:

• we zijn (soort van) gewend aan dagelijkse sauna-hitte
• kinderen spreken al aardig Engels en gaan met heel veel plezier naar school
• we zijn gewend aan water-uit-flessen en slootwater uit de kraan
• we zijn op 10 verschillende (!) luchthavens geweest afgelopen jaar. Nog nooit een vliegtuig gemist, maar dat gaat vast een keer gebeuren...we worden erg makkelijke reizigers
• de kinderen weten nu dat andere kinderen alle kleuren van de regenboog kunnen hebben (hoe anders dan de uberwitte school in Afoort) en ze draaien niet meer met open mond hun hoofd als we dames in burka/niqaab tegenkomen
• we accenpteren zonder gemok dat er medebewoners zijn in ons huis: gekko's! Als ze me wakker houden met hun "geblaf" wordt ik boos en klap in mijn handen. Vangen is geen optie.
• we kijken niet meer op van apen en ik bedoel iedere dag apen, apen in de tuin, apen in de bomen, apen op straat, grote apen, kleine apen, lieve apen van een afstandje, enge apen als je op de fiets zit.....enz. Wij hebben monitor lizards in de tuin, hornbills, slangen, kingfishers en nog wat spul in de buurt (krokodillen), waarvoor elders in Asie toeristische boot- en jungletochten worden verkocht aan toeristen. Why? Ze zitten in mijn tuin! 
• we waren geen Asie fans, we zijn geen Asie-fans geworden en we gaan dat ook niet worden. Wij zijn Europeanen!
• alle nieuwe contacten zijn zo bijzonder en waardevol. Je deelt geen geschiedenis met elkaar en (hoogst waarschijnlijk...met de meesten) ook geen toekomst, maar in het hier en nu maken we er met elkaar wat van!

Wat missen wij het meeste van NL? 

• frisse lucht, ramen open, dekbed luchten, slapen zonder airco enne...toch wel water uit de kraan drinken
• gezelligheid (oh wat is dat een typisch NL-woord voor een typisch "gevoel", ik denk aan terrasjes, winkelen, strandtentjes, buurt BBQ's, koninginnedag, sint en kerst, kampeervakanties, Knokke....)
• knuffelen met opa en oma
• spelen met de buurtkindjes op het schoolplein
• hagelslag, ontbijtkoek en eierkoeken (vooruit varkensvlees.....varkenshaasje omwikkeld met rauwe ham uit de oven?)

Wat missen wij NIET van NL? 

• school: die is hier echt leuker
• regen: hebben wij hier ook, meer zelfs (lekker puh)
• file: hebben wij hier niet, tenzij er een schildpad oversteekt

Zijn we hier gelukkiger? Nee, het is een totaal ander leven, maar de basis blijft hetzelfde. Zijn we hier ongelukkiger? Nee, we doen veel levenservaring op. Alles wat wij meemaken, positief en negatief, maakt ons rijkere mensen. Dus het is waardevol. Geen spijt. Kijken we ernaar uit om weer naar NL te gaan (eerst met kerst en t.z.t. voorgoed)? Ja. Absoluut!

10 augustus 2014

Seen it, been there, done it: 3 weken Maleisie

En zo zit ik op zondagmorgen weer lekker aan mijn eigen bureau, met een lekkere cappuccino, terwijl de kinderen knutselen en met playmobiel spelen, het reisverslag te tikken van 3 weken Maleisie. Fijn om "thuis" te zijn!

We hebben echt Maleisie gezien, Kuala Lumpur, Oost-kust, Kotha Bharu, dwars door het land gereden naar Penang, toen Cameron Highlands en weer terug naar KL. Eigenlijk alleen Melakka "gemist" en we bewaren de eilanden voor een andere keer. Dussss: heel veel van het land gezien en echt leuke dingen gedaan: Petronas towers gezien EN erin geweest, workshop batikken gedaan, babyschildpadjes vrijgelaten in de zee en de grootste chinese tempel van maleisie bezocht. Ramadan meegemaakt en Hari Raja (suikerfeest). Maar......er komt een maar......het was al met al toch nogal teleurstellend. We hebben er veel over gesproken tijdens de vakantie en samengevat komt het er ongeveer op neer dat wij om te ontspannen toch een soort Europese gezelligheid zoeken die samenhangt met een bepaalde mate van ontwikkeling, luxe en "westerse" waarden en normen zoals in je bikini zwemmen, een lekkere kop koffie kunnen drinken en een wijntje/biertje kunnen bestellen. Da's netjes gezegt he? 

Dus misschien hebben we gewoon wat fout gedaan en hadden we juist WEL naar de eilanden moeten vliegen en hadden we duurdere resorts moeten boeken. En in plaats van elke keer 3 dagen op 1 plek, was 2 dagen ook wel genoeg geweest. Zoveel is er nou ook weer niet te doen. Al beloven de brochures en reisgidsen een soort paradijs op aarde....(Echt het reclamebureau dat de promo's voor Maleisie maakt is goud waard!! Knap gedaan!!) Maar de oplossing hebben we ook al bedacht. (NOG) DUURDERE hotels/resorts boeken als je in de regio op vakantie gaat en korter weg. En, zoals de rest hier in Panaga inmiddels al lang had bedacht: in de zomer lekker lang naar Nederland/Europa om bij te tanken. Gewoon, omdat je dat als westerling in Asie even nodig hebt!

juni 2014 - time flies....alweer 10 maanden hier

Sommige mensen volgen dit blog en vragen zich af wanneer er weer eens een stukje komt....nou nu dus. Had ik dan niks te melden? Jawel hoor, het was gewoon te druk om te schrijven!

Want sinds de wintersportvakantie zijn Jolien en ik samen naar Singapore geweest, is Ceciel 6 geworden en heeft haar zwemdiploma gehaald, heeft Matisse zijn eerste musical opgevoerd en nog wat tanden gewisseld, ben ik 42 geworden, zijn we een lang weekend naar Kuching geweest, orang oetangs gezien en op een jungle rivier gekajakt, hebben we de avondvierdaagse gelopen, heeft Jolien afscheid genomen van haar beste Panaga-vriendinnetje en zijn we verhuist naar ons definitieve huis, waar nu flink wordt aangebouwd!

Dat laatste dan maar! Een heerlijk ruim vrijstaand houten huis, midden tussen de apen en slangen en jungle-begroeing. Gratis kittens van wilde katten onder het huis. Aftandse keuken en badkamer. Super-goedkope laminaat vloer. Soort TL-spots in het plafond. Daar kijken we doorheen....de komende paar jaar..... Maar: alles eindelijk uitgepakt! Binnenkort een zwembad in de tuin! En het heerlijkste van alles.........op de fiets naar school! Ik wist wel dat we dat fijn zouden vinden, maar ZO FIJN?!!! 

Kennen jullie die curve van "expat-gevoel"? Eerst spanning en enthousiasme (nieuwe dingen, eenavontuur!), dan gewenning (OK, dit is dus ook "thuis") en dan.....na een maand of 9, 10.....DE DIP. De kinderen en ik hebben 'm. We missen Nederland. Op de fiets naar de Hema, lekker rondstruinen in het tuincentrum, spelen op het schoolplein met kinderen in de buurt, spelen met neefjes en nichtjes, lekker eten, blote hempjes aan als het 30+ graden is, kibbeling halen op de markt, leuke kleding in de zomeruitverkoop, Knokke, kamperen in Frankrijk, Oud Valkeveen, betrouwbare gezondheidszorg, schone WC's, niet uitkijken voor slangen als je op je slippers loopt, geen apen op de trampo...........kan nog wel even doorgaan. Tja.....

En de komende weken? Staan in het teken van afscheid nemen van mensen die weer Panaga gaan verlaten. Van midden in de nacht WK-wedstrijden kijken. We sluiten het eerste schooljaar in Brunei af.  We gaan ons eigen zwembad inwijden. Ik ga naar Singapore voor een tandarts/implantoloog (de gezondheidszorg in Brunei is blijven steken in de middeleeuwen) en we gaan ons overgeven aan de Ramadan. En op vakantie in Maleisie! En aftellen tot december. Komt goed.

7 april 2014 T is een beetje dubbel

Net terug van een heerlijke vakantie: wintersport in Oostenrijk en ruim een week Nederland. Men vraagt zich af: hoe is dat nou om weer in Nederland te zijn en hoe is het vervolgens om weer terug naar Brunei te gaan? Tja....een beetje dubbel, dus....

Wintersport was heerlijk!! Goddelijk, zonnig, warm weer, maar toch frisse lucht! Slapen met het raam open! Op een terrasje bij de lunch een wijntje/biertje bestellen! In het zonnetje zitten! Water uit de kraan drinken! Een lekkere warme, schone, douche! Winkelen! Zo, wat kan een mens daarvan genieten!!! En met z'n vijfjes skien is zo gaaf!!! Dit moeten we op een of andere manier de komende jaren in het programma houden!

En Nederland? super vertrouwd, super gezellig en ook super gewoon! Alsof we pas 2 weekjes weg zijn! Toen ik ons huis binnenging, was mijn eerste spontane gedachte "wat een mooi huis!", en pas daarna "wacht even, dit is MIJN huis!". Kinderen lekker rondgerend en hun "eigen" kamer gezien. Dacht dat het emotioneel zou zijn, maar het was prima! Kan me geen betere huurders wensen! Geniet van ons huis en van de buurt mensen! Dat geeft ons een fijn gevoel en als we terugkomen is het binnen 1 week weer gewoon ons huis en onze buurt! Alle familie, vrienden, buren en bekenden zien is alsof we niet weg zijn geweest. Kinderen vonden naar school in hun oude klas wel even spannend, maar ook dat was na 10 minuten alsof ze er gisteren nog waren. Maf.

En dan weer naar Brunei? super vertrouwd, super gezellig en ook super gewoon! Alsof we hier al 2 jaar wonen! Links rijden, de warmte, de palmbomen, de hoofddoeken, de groentesoep uit de kraan, de gekko-poep op de muren, maar ook de vriendjes en vriendinnetjes, school, hiphop, zwemles met alle Nederlanders al kletsend aan de rand van het zwembad en de feestjes en borrels bij mensen thuis. Ook weer leuk. Ik vroeg aan Jolien "waar vind jij het fijner, in Nederland of in Brunei?" Nou, daar moest ze even heel lang over nadenken en ze kwam er niet uit. Allebei goed. We hebben 2 "thuizen". Maf.

Februari 2014 Weekendje Legoland Malaysia

Alweer een vrije dag aan het weekend geplakt: National Brunei Day. Het viel geloof ik op zondag, maar dan zouden de mensen een vrije dag missen, dus krijgt iedereen maandag vrij. Moet je in Nederland mee aankomen...als Kerst op zaterdag en zondag valt, juigt t hele bedrijfsleven! 2 dagen meer winst draaien! Als hier een feestdag in het weekend valt, krijg je gewoon een extra dag doordeweeks cadeau. En anders staat het vast wel in de sterren dat het weer tijd is voor een vrije dag.....anyways: we gingen dus op stap naar Legoland Maleisie!!!

Met de auto naar Miri in Maleisie (Borneo-deel) en daarna met het vliegtuig naar Johor Boruh (net boven Singapore). Grappig om te zien dat de kinderen volleerd vliegtuigreizigers zijn, pakken zelf hun koffertje in en sjezen zonder problemen langs alle bagagechecks, drop-off's, paspoortcontroles en gates...3 wereldreizigers inmiddels!

We zaten gewoon 3 dagen in het Legoland-hotel met een toeganspas voor zowel Legoland als het waterpark voor 2 dagen. Top. Deze kunnen we afvinken! Jolien vond het nog niet te kinderachtig en voor Matisse en Ceciel een walhalla! 1 grote lego-explosie!! Met achtbanen en stoere glijbanen en een droom van een lego-winkel (huh? en nu houdt Jeroen wel ineens van winkelen?).

Zie voor de belevenissen van de kinderen hun eigen tapje!

29 januari 2014

Januari: regenseizoen, Amah Merly en expat-bezigheden

Na Bali, Kerst en Oud en Nieuw op verzoek weer een update....een verzoek kan ik natuurlijk niet weigeren! Allereerst: regenseizoen! Het ging ongeveer zo: de eerste week van januari begon het te regenen en afgelopen maandag hield het weer op. De afwisseling zat 'm in soms miezeren, af en toe regenen, vaak hard regenen en meestal stortregenen. Jeumig wat n water! Ook ons "diepterecord" aan temperatuur neergezet sinds we hier zijn: 22 graden, brrrr!!!! Lange broeken en truien tevoorschijn gehaald!

Vorig weekend toch maar extra etenswaren, extra water en zandzakken ingeslagen. Er werden diverse wegen onbegaanbaar en je weet maar nooit of mensen ineens gaan hamsteren en of winkels nog wel bevoorraad worden. De zandzakken net niet nodig gehad! Bij de school wel....bij Jolien haar klas moest je via een klim over zandzakken naar binnen. We liepen plaatselijk tot onze kuiten in het water en de rit naar school begon verdacht veel op n boottochtje te lijken.

Maar... afgelopen dinsdag keken we naar buiten....."he, wat is dat? zon???" Ik denk dat we het ergste gehad hebben! Heb zelfs al weer in het zwembad gelegen afgelopen week (brrr).

En dan Amah Merly...na een ingewikkelde papierhandel die deels in Manilla plaatsvond, is Merly eindelijk afgelopen week naar Brunei gevlogen en bij ons begonnen. Aangezien wij de Amah-quarter tot de nok hebben volgestouwd met dozen, woont Merly nog niet bij ons, maar bij haar zus die hier in de buurt ook als Amah werkt. Ze is er 's ochtends om 7 uur, dus op het moment dat ik met kinderen de deur uitga. En dan begint het poetsen, afwassen, kleding wassen en strijken enz.enz. De hele dag door..... en oh ja ramen lappen en de koelkast aan de binnenkant en .... oeh...ligt daar niet alweer een blaadje onder de carport? Na 3 dagen denk ik nu: wat moet ze in godsnaam morgen doen? Maarja...dan wordt die vloer gewoon NOG een keer gedweild en dan ga je gewoon onderbroeken strijken en ijsjes gezellig in de diepvries zetten..........

Het verschil tussen de stapels afwas , bergen wasgoed en klodders tandpasta in de wasbak van de afgelopen weken en mijn blinkende huishouden nu is enorm. Fijn ja, heel fijn, maar ook vermoeiend. Want ik loop niet meer in mijn blote r.... van de badkamer naar de slaapkamer en ik voel me toch echt veeeel te rijk als ik lekker ga sporten, douchen en een bakje cappuccino zit te drinken en zij loopt te poetsen. En het vraagt (hopelijk vooral in het begin) nog wel wat aansturing....en ik geloof dat haar Engels toch niet al te best is, maar dat is zo lastig te beoordelen, want ze knikt zo lief en zegt bij alles "yes mam". Maar ik heb toch echt al 3 keer gezegd dat kleding NIET op 60 graden mag (yes mam) en NIET in de droger (yes mam) en dat ze NIET elke dag de vuilniszak hoeft de doen (yes mam) (alleen als de bak vol is.....toch? of zeg ik nou iets heel raars?) en dat ondergoed NIET gestreken hoeft (yes mam).  Wat dan vervolgens.......Zucht... maar ja weet je hoe ik het maar zie: het is ontwikkelingshulp. De familie van Merly is echt heel arm. Denk even aan de beelden van de geld-inzamelingsactie van na de orkaan op de Philipijnen? Ja, zo arm dus. En met het salaris wat ze bij ons verdient, onderhoud ze de halve familie. En alles wat ze doet is meegenomen, ik sta in elk geval niet meer af te wassen (werd ik toch wel beu na bijna 5 maanden), we liggen  elke dag in schone bedjes en die vloer gaat niet stuk van elke dag een dweil erover. Zolang ze de auto niet met een schuursponsje gaat doen.....laat ik het maar lekker gaan!"

"En nu ze niks meer in huis hoef te doen, gaat ze zich dan nu eindelijk vervelen?" Nee, nog steeds niet. Want ik sport nu echt minimaal 3 keer per week. Zit eindelijk weer braaf op mijn 5 km hardlopen + wat ander sportschool-gedoe. En ik ga ook nog 1 of 2 keer per week zwemmen s'ochtends na het kinderen naar school brengen (toegegeven, dat zijn wel de meest goddelijke momentjes hier). En ik help met de zwemles van de klas van Ceciel. En ik ga vrijwilligen in de bieb. En de Blansjaartjes gaan de hockeyclub vlottrekken. Ik ben secretaris geworden, Jeroen is penningmeester en hij coacht de groep van 7-8-9-jarigen. Dat dus.

Last but not least: leuke tripjes in het vooruitzicht: over 3 weken een lang weekend met zn vijven naar Legoland Maleisie, tussendoor nog een weekendje Singapore met Jolien, haar beste vriendin Julia en de moeder van Julia en dan in maart: skien en naar Nederland. Kijken we erg naar uit. Matisse is aan het aftellen....nog 52 nachtjes....

25 december 2013

Kerstvakantie in de tropen

Vorige week een enthousiast weerzien op Kuala Lumpur met Oma Ina en Opa John. Daarna een lange reis door naar Bali. Een heerlijke week gehad in een fantastisch huis in Lovina, Bali. Iedereen die ooit op Bali is geweest en het verkeer kent, snapt dat ik niet rouwig was dat we geen auto hadden gehuurd..... We hebben ons de hele week lekker laten rondrijden door taxi's! In ons huis 2 dames die de boel schoonhielden en voor ons locale gerechten kookten, heerlijk!  Maar na 4 dagen nasi was mijn vader al wel toe aan iets anders en gelukkig was er een westerse beach-club (denk saint tropez...) met een heerlijk restaurant, waar we 2 avonden hebben gegeten.

Prachtig wandeltochtje door de jungle met mooie watervallen gedaan en ontelbaar veel tempels en offerplaatsen gezien. Heel bijzonder.

Hoogtepunten wat mij betreft het snorkelen op het eiland Manjukan, echt prachtig koraal en heel veel tropische vissen en heerlijk warm water!

 Meer foto's in ons fotoalbum!! En nu? Weer terug in H19, Seria. Met kerstboom, airco en lekker bewolkt weer net echt Kerst....

23 november 2013

Sint in Brunei

Gelukkig is Sint heel flexibel en komt hij ook gewoon naar Brunei. Daar is dan wel een flinke "sinterklaas-commissie" voor nodig die zich bezighoudt met de (illegale) import van (halal) pepernoten, het tropen-proof aanbrengen van smienk inclusief "fixeer" (wist niet dat het bestond), het voldoen aan de veiligheidseisen van Shell (daarom blijft Amerigo lekker in de stal, Sint mag niet op het paard zonder cap) en meer van dat soort onbenulligheden. Al dat gedoe achter de schermen mag de pret bij kinderen en ouders niet drukken! Het was een heel kneuterig, Hollands feestje toen Sint aankwam bij Teraja-school!

Beloofd is beloofd: bijna ingericht!

4 november 2013

2 maanden na vertrek: huis en eigen spullen!

Zouden "ze" dat expres doen? Als je zo lang moet wachten op een huis en je eigen spullen, waardeer je het des te meer!!! Ahhh het moment dat je die container de hoek om ziet komen en het ook nog JOUW container blijkt te zijn....goud waard!!

Dat uitpakken was in 2,5 uur gepiept. Er renden 6 (!) mannetjes met spullen het huis in. Bij elke doos/item riepen zij het nummer van de doos, het nummer dat ik dan moest afvinken op de lijst (338 keer dus) en dan riep ik naar welke kamer het item moest. Daarna lunchtijd. Ze zouden terugkomen na de lunch, want ik had ze later op de middag pizza beloofd. Tip: niet 's ochtends al beloven, want vervolgens kwamen er s'middags niet 6 maar 10 mannetjes..... Alle energie was in de ochtend opgeraakt, want in de middag was het een hoop gehang in de schaduw (toegegeven, het was ook wel erg heet) en wachten op de pizza, dus...

Zaterdag en zondag hebben Jeroen en ik het meest uitgepakt. Jeroen vooral ikea-troep in elkaar schroeven en ik vooral dozen uitpakken en inrichten. Ben kapot! Een deel staat in de Amah-quarter (het huisje aan de achterkant bedoelt voor de Amah), want wij kunnen niet al onze spullen kwijt in dit huis. Het lijkt misschien groot, maar het is maar 1 verdieping he? En ons huis in Nederland is LEEG (dacht ik toen ze de container aan het uitpakken waren: "hier gaat ons hele bezit aan me voorbij..."). Van veel spullen vraag ik me af "waarom hebben we dit in godsnaam meegenomen???!!!". En van sommige dingen denk ik "waarom hebben we dat nou niet uit Nederland meegenomen?"Tja.....

Als de meeste dozen in de loop van de week uit de kamer zijn....foto's van hoe het geworden is!

Nu nog een update van ervaringen na 2 maanden hier: mocht er iemand denken dat ik mijn dagen slijt met tennissen, nagels lakken en sherry drinken, dan moet ik je toch even uit de droom helpen. Read more…..

Kinderen halen/brengen is elke keer een ritje van 20 minuten en dat is niet alleen school, maar ook speelafspraakjes, Engelse les, hockey, hiphop etc.etc. Boodschappen is hier ook niet hetzelfde als "ff naar de Leusderweg", je moet de meest vage winkels afspeuren op zoek naar net dat ene dingetje dat daar volgens de tamtam enkele weken geleden nog te koop was... Ik was al 8 weken af, aangezien wij (nog) geen vaatwasser hebben. Een vaatwasser moeten we hier nog zien te kopen, want is achtergebleven in de keuken in Amersfoort. De wasmachine en de droger komen met de container mee en hebben we hopelijk binnen een weekje aangesloten. Ja, ik doe dus ook al 8 weken handwasjes en breng af en toe een vuilniszak vol was naar de wasserette. Thuis doen ik fijne was op een “voorzichtig programma” en hang ik het uit. Hier gaat alles wat je wegbrengt in de droger …so be it…. Mijn witte lingerie gaat thuis met een fijnwasmiddel, maar hier zet ik het een nachtje (of 2, of 3) in de chloor. Nog enige kans dat het soort van wit wordt/blijft….. Je ziet alle kleding voor je ogen vergaan en je raadt het al: nieuwe kleding kopen hier wordt m hier ook niet. Begin wel die boerka’s te begrijpen….

Ik heb inmiddels een amah aangenomen (huishoudster). Een dame van 43 uit de phillipijnen, Merly. Ze ziet eruit als 30, of eigenlijk kan 20 ook, een volwassen kind eigenlijk. Ondervoed denk ik, Jolien gaat haar inhalen als ze 3 jaar bij ons blijft. Haar zus werkt hier ook als amah, ze heeft haar moeder en nog 7 broers en 7 zussen met heel veel kinderen in de Phillipijnen achtergelaten. Ze wonen op dat eiland waar laatst een aardbeving was en zijn gelukkig ongedeerd. Gelukkig heeft ze zelf geen kinderen achtergelaten, weet niet of ik dat zou trekken. Het salaris dat ze bij ons gaat verdienen, gaat voor het grootste deel naar haar familie. Fijn dat ik op deze manier een heel groot, arm gezin in de Phillipijnen help. Misschien kunnen er nu wel neefjes of nichtjes van haar naar school. Maar droevig tegelijkertijd en je schaamt je voor alle luxe die je hebt en dat je nog zit te “zeiken”.

Ik had eerst met haar gesproken en was positief, daarna ging ik met de kinderen kennismaken om te zien of er een klik was. Jolien wilde graag weten of ze arm was (en bedankt voor deze fijne vraag!), wat ik tactvol vertaalde als: “Jolien likes to know how your family lives in the Philipenes.” Merly: “ohh we are a very poor family, we don’t have big house. We don’t have a lot of money, but we have a lot of love”. Matisse: “nou, ik heb nog liever veel liefde dan veel geld!”. Toen ik dat vertaalde, kreeg Matisse een knuffel en hadden Merly en ik allebei tranen in onze ogen. Daarna heb ik haar aangenomen en moest ze echt huilen van geluk. Nu dus nog het papierwerk regelen voor haar! Ze is nu naar de phillipijnen voor familiebezoek en "medicals" en als wij het papierwerk voor haar rondhebben, moeten we een ticket voor haar boeken en kan ze terugkomen. Ze woont zolang wij in het tijdelijke huis zitten bij haar zus. Als wij naar ons definitieve huis gaan, komt ze bij ons wonen.

Grappig wat er gebeurd als je ergens lang blijft. Sommige dingen wennen blijkbaar (het verkeer langs seaview is echt niet afgenomen in de laatste 7 weken, maar waar we de eerste nachten wakker van lagen, hadden we de laatste weken geen last meer van,  conclusie: verkeerslawaai went). Sommige dingen ga je pas na een tijdje zien. In het begin leek hier alles op elkaar en was het voor je gevoel 1 grote, vieze, onduidelijke, bende. Nu zie ik ook mooie huizen, mooie tuinen en schone plekken. Het wordt steeds mooier hier of went de bende ook? De lokale supermarkt stinkt nu minder, lijkt het….(conclusie: stank went ook?). Gewone dingen zoals boodschappen doen waren in het begin eng en spannend en worden nu steeds minder eng, steeds minder spannend. Ik realiseer me heel goed dat mensen die ons komen opzoeken, dit stadium niet gaan bereiken en dus met een beeld van “stinkende, warme, onduidelijke bende” blijven zitten. Wat doen die Blansjaren daar? Nou, na zo’n 8 weken wordt het dus beter!

Ongedierte went ook: kleine spinnetjes laat ik inmiddels lopen, ik rem niet meer voor apen langs de weg en ik maak geen foto's meer van monitor lizards (nou ja als ik nou nog een keer een hele grote tegenkom...), muggenspray gaat altijd ’s ochtends meteen op en gedurende de dag nog een keer (even kletsen met iemand bij de voordeur staat garant voor minstens 3 muggenbeten). Gekkotjes in huis begin ik wel lief te vinden (ik herken ook nu hun poepies, dus ik weet waar ze ’s nachts lopen). Gelukkig is het daar tot nu toe bij gebleven: nog geen slangen, schorpioenen of tarentula-spinnen tegengekomen in mijn huis. Heb ook een nummer van een “mannetje” dat je in dat geval kan bellen (zou ik dan ook 6 keer moeten bellen, net zoals bij het warm water aansluiten?). De eerste week riep ik tegen jeroen: "iedereen loopt hier op slippers! Nou ik was dus echt wel van plan om nog op mijn leuke schoenen te blijven lopen hoor, en hakken aan te trekken!". Ik loop inmiddels alleen nog maar op slippers. Na een flinke regenbui loop je plaatselijk LETTERLIJK tot je enkels in het water, dus leren schoenen is een no-go.

Wat ik frustrerend vind? Heb ik thuis eindelijk na 10 jaar een huis waar alles het aan doet, mooie keuken, mooie badkamer, fijne kastenwand, leuke tuin, etc.etc. zit ik hier weer te kamperen! Verouderde badkamer, water loopt niet weg, rommelige keuken, geen vaatwasser, geen planken in de kast, vocht in huis, saaie tuin…..(nog) geen wasmachine/droger, (nog) geen internet, (nog) geen schotel/tv…. En ik vind kamperen dus echt leuk, alleen NIET voor altijd! Weet je wat nog niet went: het geluid van de airco’s. Waar je ook bent, er is altijd een ‘zoem’ op de achtergrond van een airco. Heeft dat langer nodig dan verkeerslawaai of gaat het nooit wennen? Ik kijk nu al uit naar stilte in huis in Nederland. Wat ik mis? Leuk winkelen. Ja, ’t is erg om toe te geven, maar ik hou ervan om lekker door wat (woon-kleding-)winkels te struinen, hoef ik nog geeneens iets te kopen (nou ja liefst wel natuurlijk)! Hier is het gewoon helemaal 3 keer niks, behalve als je heel erg van roze, blauw en groen plastic houdt en van onherkenbaar eten. Heb gisteren geprobeerd om een wit of grijs afvalbakje te vinden voor op de badkamer. Gewoon niet gelukt, wel alle kleuren van de regenboog, met bloemen, met eendjes, you name it, maar niet gewoon wit. Saai ook, wit…..misschien ga ik mijn huis toch nog inrichten met roze plastic….

En je begrijpt dat ik dus eigenlijk best af en toe een sherry’tje kan gebruiken, maar ik had geloof ik al eerder iets gezegd over alcoholische drank hier, toch? Vorige week trouwens wel een partijtje alcohol-vrij bier gevonden (oeps realiseer me nu dat ik de houdbaarheidsdatum niet heb gecheckt): toch net echt!!

16 oktober 2013

Herfstvakantie deel 2

Net weer terug van 3 dagen Kota Kinabalu in Maleisie met het vliegtuig  en nog een dagje Miri, net over de grens van Brunei in Maleisie. Dat dagje extra is wel een goeie mop. Dinsdag 15 oktober zou een nationale feestdag zijn, maar er vorige week lang door wijze mannen naar de maan en de sterren gestaard en zij hebben besloten dat de feestdag op woensdag 16 oktober moest vallen. Geloof Mohammeds verjaardag? Ineens een "extra" vrije dag dus, vandaar.

Le Meridien in KK waanzinnig hotel! Supersjiek maar niet over the top, erg aardig personeel, dus je voelde je er ook nog eens echt "thuis". Heerlijk gegeten ook! Het ontbijtbuffet was zo mega, heb ik echt nog nooit gezien, bijna (naja eigenlijk gewoon echt) genant. Jeroen ook nog heel blij met zijn "total body masage - firm" in de Spa. Vanuit hier met een bootje naar het pietepeuterige eilandje Pulau Sapi gevaren en daar vanaf het strandje gesnorkeld. Eerste snorkelervaring voor de kinderen, prima om vanaf het strand te snorkelen in plaats van vanaf een boot. Superveel visjes gezien, mooi koraal en I FOUND NEMO!!

Ook nog naar een dierentuin geweest, Lok Kawi, speciaal voor de orang oetangs, maar uiteindelijk was zelf olifantjes voeren toch het leukst!

In het Marriot in Miri heerlijk genoten van een middagje zwembad (denk niet dat dat ooit gaat vervelen bij de kinderen) en wij van een biertje/wijntje (denk dat dat ook nooit gaat vervelen....)

Ja, wij zijn en voelen ons heel rijk!

7 oktober 2013

Herfstvakantie!

Net 4 weken op stoom en nu alweer 2 weken herfstvakantie. Eerlijk gezegd wel even lekker om niet de wekker op 5.50 te hebben staan en om 7 uur in de auto te zitten om de kinderen naar school te brengen. Ceciel tot 8.30 geslapen en ze lopen nu nog lekker in hun pyjama te spelen! Het regent ook, dus als je vergeet dat het 30 graden is, is het net echt herfst...

Afgelopen weekend naar de hoofdstad Bandar Seri Begawan geweest (of gewoon Bandar of BSB voor locals): sightseeing en auto kopen. Eerst maar de auto dan! We hebben een witte Suzuki Grand Vitara gekocht. Supermooi!

En dan het sightseeing...als we de Lonely Planet mogen geloven, kunnen we nu Brunei afvinken, want de "must-sees" hebben we gedaan: The Empire Hotel, Kampung Ayer (watervillage) en de grote moskee in Bandar. Het meest bijzondere vonden we eigenlijk dat we het nieteens zo bijzonder vonden in "de grote stad". Het went dus blijkbaar al: Azie.

Maar Empire Hotel toch behoorlijk impressive, moskee (wauw in het donker) heel mooi en met het bootje door Kampung Ayer goed om te zien. En 't is net geen sloppenwijk, maar overduidelijk dat deze mensen een stuk minder rijk zijn dan wij. Goed om te zien en mooi dat het tot onze kinderen doordrong. In Kampung Ayer niet alleen woningen op palen, maar ook winkels, politiebureau, brandweerkazerne, scholen... Bijzonder. Onze kinderen vroegen nog even waar de speeltuinen en zwembaden waren, maar snapten al snel dat dat niet de eerste levensbehoeften van de mensen hier zijn.  In het water een "monitor lizard" en (ieiekk) dode ratten en vissen.... ik was blij met een bootsman die rustig aan deedt en met de zwemvestjes!

Fantastische palmbomen foto's en een impressie van het Empire hotel bij ons foto-album! En toen we weer terugreden naar Seria/KB (Kuala Belait) en aankwamen bij ons hotel Seaview zeiden de kindern "zo, weer thuis!"(:-)) 

28 september 2013

His royal highness and/or Majesty the Sultan of Brunei!

Om zijn 67ste verjaardag te vieren reist de Sultan het land af om toegejuigd te worden en: vandaag in Kuala Belait!! Nou hebben wij geen van allen Koningin Beatrix of Koning Willem ooit life gezien, maar nu kunnen we toch na 3 weken Brunei melden dat we de Sultan hebben gezien!!! In een heli en in een limo en op een podium en allemaal een beetje van veraf....

De ochtend begon warm en droog en eindigde in een tropische plensbui. Hieronder een impressie. Ook byzonder: onze kinderen zijn minstens net zo vaak gefotografeerd als de Sultan. Dat vonden ze maar zo-zo. Ceciel maar even n "hoofddoek" gegeven. Zou me niks verbazen als we morgen in de krant staan!

27 september 2013

Luchtvracht opgehaald en herfstvakantie geboekt!!

Je hoor, deze week was het zover, de luchtvracht scheen in Koala Belait te zijn aangekomen. Met een gevoel van "eerst zien, dan geloven" zijn Jeroen en ik gistermorgen naar het warehouse gereden om een deel ervan op te halen. Toen we de luchtvracht inpakten, dachten we dat we in een tijdelijk huis zouden zitten en alvast wat spullen zouden hebben. Aangezien we nu de 4de week in het hotel ingaan en nog geen zicht hebben op een huis, konden we niet alle luchtvracht laten bezorgen! Ook niet nodig dus, dat "eigen beddegoed", eigen lamjes, kaarsenhoudertje, waterkokers, keukenspullen, schilderijtjes van de kinderen etc. Je leert wel dat je eigenlijk maar heel weinig nodig hebt en dat speelgoed voor de kinderen en lekkere koffie voor ons zo ongeveer de eerste levensbehoeften zijn!

De luchtvracht was in 7 grote dozen ingepakt en er stond niet op wat erin zat....je begrijpt 'm al: al die dozen openmaken om te kijken wat we mee gingen nemen...... Voelde me toch een beetje schuldig, dus ging in 35 graden, gekleed in mijn "women are advised to dress modestly"-kleiding en een helm op meehelpen met uitpakken. Toch aardig gelukt: speelgoed voor de kinderen, hagelslag, ontbijtkoek, nespressomachine, tostiapparaat..... Toen de kinderen terug waren uit school zei ik "nou jongens, ik kan weer tosties bakken!!!". Stilte. "Mogen we ook noedles?" Okdan....nu al verder ingeburgerd dan we konden hopen!

Vervolgens was Matisse wel heeeel gelukkig met z'n microfoons en helaas iets te zacht naar zijn mening (3de verdieping hotel....) kregen we toch de hele middag karaoke! De meiden keken alsof ze hun verloren kinderen weer terugvonden toen de doos met poppen en knuffels openging! Heerlijk!

Inmiddels ook de herfstvakantie geboekt, ja over luxe problemen gesproken. We gaan in de 2-weken herfstvakantie 4 dagen naar Kota Kinabalu in Maleisie, 1 uurtje rijden naar Miri en dan 40 minuten vliegen. Voor de kust van Kota Kinabalu liggen een paar eilandjes type "bounty, een stukje paradijs op aarde", bootje varen, snorkelen, heb er heel veel zin in! En moet bekennen dat ik ook wel erg uitkijk naar een avondmaaltijd op een terrasje met een wijntje erbij!!!

21 september 2013

Weekend in Brunei

Ja die ma-di-wo-do-vr die komen ze wel door met school en werk, maar hoe zien die weekenden er nou uit als je in een hotel in Brunei zit? Nou, vanochtend uitgeslapen tot 7.15 (zooohooo), kinderen beetje spelen, wij beetje auto's kijken op websites, ontbijt en aankleden. Dat kleffe brood! Denk aan het slechtste supermarkt-brood in Frankrijk. Jak! Heb al broodmix, meel, gist etc. gevonden, nou die broodbakmachine nog uit de container!!! Beneden bij het hotel zit "Coffee Bean" (ik noem het steeds mister bean), zeg maar de starbucks van de buurt. In het weekend en soms 's avonds na het eten halen we daar even een espresso/cappuccino. Kinderen trouwens geen enkel probleem met dat vage brood, besmeerd met nutella, hebben alleen om 10 uur al weer honger...

Vandaag een paar garage's afgeweest om naar auto's te kijken. Tja, we "moeten" z.s.m. 2 auto's kopen, want we rijden nu in een leen- en een huur-auto. Auto's kosten hier geen drol (relatief dan...) en in die showrooms lijkt het ook alsof je een broodje gaat kopen (weer dat brood?). Iedereen koopt hier nieuwe auto's, maar wij zijn als echte hollanders weer op zoek naar een goeie tweedehands deal. Hebben onze zinnen gezet op een Nissan Xtrail of een suzuki Grand Vitara 'voor mij' en een grote 7-seater/4 wheel drive (Toyota Fortuner of Mitsubishi Pajero) om ook in de weekenden en vakanties ergens heen te kunnen. Ook handig als opa en oma hierheen komen, kunnen we met z'n allen in 1 auto! Iedereen rijdt hier in van die grote bakken, gaat natuurlijk nergens over om met z'n allen in die 4 wheel drives met 50 km per uur over de drempeltjes in het "Landal Greenpark Panaga" te rijden. Maar we passen ons meteen aan en als je van de hoofdweg afgaat is het ook wel meteen "jungle-rijden"! Ook grappig: net een tank volgetankt voor omgerekent 12 euro!

Daarna naar de club om te lunchen en te zwemmen. Het was vandaag family-day voor de Nigerian section, een nigeriaans feestje dus. Het was heerlijk vandaag, licht bewolkt dus niet te heet. Heerlijk bij het zwembad gehangen.

Toen boodschappen gedaan bij de "chinese supermarkt" Soen Lee. Daar voel je pas echt dat je in Asie bent. Schappen vol onherkenbare producten en bij de slagerij echt bergen kippen met vliegen erop, mmmm jammie! Maar we zijn er geloof ik weer in geslaagd wat acceptabels te vinden: het wordt rijst met viscurry en roerbakken paddestoelen/worteltjes vandaag. Kinderen visticks, dat dan weer wel! We hebben hier voor de boodschappen grofweg de markt in Seria of Kuala Belait (nog niet geweest), Soen Lee (3 vestigingen in de buurt) en de SupaSave (denk soort Carrefour, Matisse blijft deze stug de Albert Heijn noemen). SupaSave veel herkenbare, geimporteerde producten, maar echt Supa-duur. Goed, daar zullen we ook wel aan wennen, wordt weer goedgemaakt door de bijna gratis benzine!

Nu weer "thuis" in het hotel, waar de meiden zich over het algemeen prima vermaken met knutselspullen en 1 pop, maar Matisse niet goed zijn ei kwijtkan. We wachten nog steeds op de luchtvracht, met een klein doosje lego en Matisse z'n microfoon! Chippies snaaien (yeah we hebben pringels!!!) en een restje van de fles rose van gister! Jaaahaaaa....ik heb gisteren zwaar illegaal een fles rose het hotel ingesmokkeld die ik van een andere expat dame had gekregen! Als we eenmaal alles op de rit hebben hier, mag je als expat een bepaald "quotum" aan alcoholische dranken ophalen bij de SIS (Special Import Services), maar zover zijn wij nog niet, dus staan inmiddels al 2 weken "droog". En nou zijn wij niet zo van de frisdrank, dus het is echt water, koffie en thee!

Morgen weer een beetje hetzelfde plan. Zwemmen en ff bij een auto kijken. S Middags gaan we spelen/eten bij Perla en Martijn, een collega van Jeroen met z'n vrouw (met wie ik inmiddels veel contact heb) in een echt huis met heeeeel veeeeel speelgoed, kinderen blij, wij blij!!

17 september 2013

Echt aan het landen

Geloof dat we nu echt aan het landen zijn.... Die eerste euforie en het enthousiasme van de kinderen is er een beetje af, alhoewel ze het nog steeds supergoed doen!

Matisse behoorlijk ziek afgelopen weekend, met veel spugen en koorts, en nu nog steeds niet helemaal lekker. Ik heb hem vandaag eerder van school gehaald, het voordeel van een niet-werkende-moeder! Jolien heeft elke middag speekafspraakjes, is alle meiden uit haar klas aan het "verkennen". Haar zwemles vandaag was wel heel heftig! De kinderen leren hier namelijk borstcrawl en ook al heb je dan diploma A, B en C, een half uur baantjes borstcrawl is dan behoorlijk pittig. Maar Jolien zette zich weer 200% in, zo kennen we haar. Ceciel hobbelt lekker mee, heeft het erg naar haar zin in de klas en slaat zich ook door de zwemles heen (zonder bandjes! ze gooien die ukken hier gewoon zonder iets het diepe in.....). Matisse is er enthousiast in de klas, maar mist ook wel de School op de Berg!

Jeroen gaat met plezier naar zijn werk! En omdat de reistijd voor hem nu 15 minuten is, eten we gewoon elke avond met zn vijven! We ontbijten trouwens ook met zn allen, wekker om 5.50, 6.30 ontbijt, 7.00 allemaal de deur uit. Ik ga linksaf met de huurauto en breng de kinderen naar school, Jeroen gaat rechtsaf naar kantoor. Mijn ochtenden bestaan nu nog uit was brengen/ophalen, strijk brengen/ophalen, kantoortjes aflopen met formulieren, boodschappen doen en kinderen begeleiden......maar vanochtend eerst lekker zelf gezwommen, toen geholpen met de klas van Ceciel bij de zwemles en daarna lekker een cappuccinotje gedronken op het terras bij de club (en dan is het pas half 10).

Mijn eerste activiteit binnen de Nederlandse vereniging is ook een feit: ik heb me aangemeld voor de Sinterklaascommissie! Ja, de Sint komt ook in Panaga en dan vraagt nog net iets meer organisatie dan in Nederland. Lijkt me erg leuk om mee te werken aan zo'n Nederlands feestje in de tropen!

Tot slot: regenbuien hier zijn echt anders dan regenbuien in Nederland. Zeg maar: een lekkere warme regendouche!

15 september 2013

Apen!

Eindelijk apen gezien! Ontelbaar veel! Een stoere papa-aap voor onze auto op straat en veel aapjes in de berm en in de tuin bij een huis. En ook 4 baby-aapjes gezien!

11 september 2013

Trots!

Trots op ons allemaal eigenlijk en vooral op de kinderen. Na een reis van ruim 20 uur komen we midden in de nacht in het niet-al-te-schone-en/of-confortabele hotel Seaview aan. Jolien en Ceciel slapen samen in een bed van 120, Matisse op een vouwbedje ernaast. Het water uit de kraan ruikt naar zwembad, maar dan met groene stukjes. Ik zeg "jullie gaan in bad in de groentesoep!", en daar wordt gewoon om gelachen. Op zondag, onze eerste dag hier, gaan we bij Hester en Maarten BBQ-en. Daar is nog een Nederlands gezin uitgenodigd en even lijkt het op de Van Marnixlaan! 7 kinderen aan tafel met een broodje knakworst, daarna voor een filmpje en de ouders aan tafel! Gezellig!

Maandag worden we rondgereden door een dame van Outpost, het bureau dat nieuwkomers opvangt. Het is erg heet. Het is een totaal andere wereld, met onbegrijpelijke arabische tekens, onherkenbare winkels, vrouwen met hoofddoeken en soms in burka's, rijden aan de linkerkant van de weg, andere geluiden, andere geuren. Jolien wordt er stil van. Als ik vraag "Jolien, gaat het?", zegt ze "t is hier heel anders". We gaan ook nog kijken op de nieuwe school en op de Shell club. gelukkig is daar aan het eind van de dag papa met een leenauto en zwemspullen! En de kinderen slaan zich met succes door deze tweede dag heen!

Dinsdag: Ceciel weet het zeker: ze wil naar school! Matisse ook wel, Jolien twijfelt. Wekker op 6.00 uur en allemaal aankleden en naar school. Beetje zenuwachtig ben ik wel: links rijden in een auto met het stuur links en ook nog een automaat! Maar het val 100% mee, alleen waarom zet die dame toch haar ruitenwissers steeds aan bij het afslaan? 2 kinderen op tijd in de klas (7.30!) en Jolien en ik gaan naar het zwembad bij de club even zwemmen en een stapel formulieren invullen! Bij het ophalen zegt de juf van Ceciel: "nou, ze loopt hier rond alsof ze er al weken is!". Ook bij Matisse geen spoortje onzekerheid: 700 kinderen in alle kleuren van de regenboog, computerles in het Engels: hij heeft een topdag!

Woensdag: OK, dus weer die wekker op 6.00 uur? Er sluipt al wat routine in: schooltasjes klaar, hup in de auto en deze keer 3 kinderen op tijd in de klas! Jolien kijkt bedrukt, het is toch wel heel spannend. Daarna heb ik een druk programma met veel regeldingen, dus ik rijdt eigenlijk van kantoortje naar winkel naar kantoortje en weer naar school tussen 8.00 uur en 14.00 uur. Het is heet vandaag!! En dan met lange broek en vestje/sjaal rondsjezen van hot naar her......ik was bekaf! Kinderen ophalen en even zwemmen. Ik vind dat we aardige stappen maken! Jeroen en ik rijden allebei rond alsof we hier al weken zijn, we hebben lokale telefoonnummers, ik kan al 2 supermarkten vinden en het lukt me om herkenbare dingen te koken, zodat de kinderen ook nog wat eten! We zijn lid van de Shell-club, hebben zaterdag ons eerste feestje, het hotel lijkt al minder vies (of wennen we daar nu al aan?) en zijn trots op de kinderen! Alledrie weer een goeie dag op school, Matisse inclusief zwemles in het Engels, Jolien heeft 4 vriendinnen gemaakt en Ceciel heeft morgen een speelafspraakje!

Al met al lijkt het alsof we hier al langer zijn dan nog geen week! Goed op dreef dus! Maar er zijn ook wel dingen die me zorgen baren: hoe lang zitten we nog in dit hotel? Als onze container met spullen aankomt, hebben we dan al een huis (probably not)? Enne aan welke kant van het kamp wil je wonen? Aan de jungle kant zitten veel apen (soms ook wat agressief....), aan de zeekant zitten krokodillen (niet zo heel groot hoor, maar ongeveer 1 meter en ze slaan eerst met hun staart als waarschuwing voordat ze bijten...). En schorpioenen? Ja dit zitten er wel, maar de vogels hebben ze meestal eerder te pakken dan dat jij ze ziet, want die eten ze! aaaahhhh!!!!!

5 september 2013

De dag voor vertrek

Nu nog maar 1 nachtje slapen in Nederland...zegt Matisse. Gisteren het huis leeg overgedragen aan de huurders en de zeecontainer uitgezwaaid. Minder heftig dan ik had gedacht! Afscheid van Daphne, ook minder heftig dan gedacht. We zitten in de juiste flow! Spannend maar leuk!!

26 augustus 2013

Het avontuur gaat beginnen!

De vluchten zijn geboekt. Vrijdagavond 6 september via KL naar Bandar! Zondagochtend 8 september aankomst in Seria! Wij hebben een knoop in onze maag!!

21 augustus 2013

Het vertrek weer een stapje dichterbij

 Gisteravond visa gekregen voor de hele familie! Nu kunnen we een vertrekdatum gaan prikken en vluchten gaan boeken. Jolien wordt ineens helemaal zenuwachtig: "ik wist wel dat het echt doorging, maar nu het visum er is weten we zeker dat het binnenkort gaat gebeuren en dat voelt heel raar". Same here, dear!

6 augustus 2013

Ken je die mop van die familie die naar Brunei ging....?

Die gingen niet...

Nog steeds geen visum, nog steeds geen datum van vertrek. Heel vreemd om afscheid te nemen van mensen om elkaar vervolgens weer te zien. Ook niet goed uit te leggen aan de kinderen: afscheid nemen van vriendjes die op vakantie gaan en ze gewoon weer zien thuiskomen. Ook jammer van een zomervakantie-zonder-plan. Ook zonde van alle reeds gedane inspanningen (berghotel reserveren, verzetten, nog een keer verzetten, annuleren, container-inpak-data vastleggen, verzetten, nog een keer verzetten, annuleren en zo ken ik er nog een paar). Ook jammer dat mijn 'Red'van augustus nu in Brunei ligt en de sportschool is opgezegd. Dat de diepvries bijna leeg was gegeten en nu weer vol ligt. Dat er al weken dozen in de woonkamer staan, want die gaan toch "elk moment" de container in....

En nu dus 2 doemscenario's: 1) kinderen gaan gewoon 2 september weer hier in Amersfoort naar school.....2) Jeroen gaat binnenkort naar Brunei en de rest van de familie hangt nog ergens vast in de procedure....

Geluk bij een ongeluk is dat onze huurders er pas vanaf 1 oktober ingaan en dat we dus niet noodgedwongen een nomadenbestaan erop na moeten houden. Dat we de trampoline nog niet hebben ingeklapt en dat er nog een wijnvoorraad ligt die op moet!

25 juli 2013

Eerste lesje "go with the flow"

Ja, wij zijn nog in Nederland en ja wij denken nog steeds op korte termijn naar Brunei te vertrekken. Het was geen grap: we zouden echt deze week spullen inpakken in de zeecontainer, tijdelijk onze intrek nemen in het Berghotel en volgende week vertrekken. Je voelt m al.....de berichten uit Brunei zijn nu zodanig dat inpakken en hotel zijn gecancelled! Beetje jammer dat iedereen op vakantie is en er dus nauwelijks vriendjes en vriendinnetjes zijn om te spelen en dat wij niks hadden geboekt... Improviseren dan maar: we hebben een weekje een huisje in Catzand geboekt!

Als we de doorlooptijden voor de nog benodigde stempeltjes optellen, lijkt het erop dat we rekening moeten houden met vertrek eind augustus. Hopenlijk net op tijd voordat de school van de kinderen begint (2 september). Een voordeel: met deze temperaturen in Nederland, valt dat akklimatiseren weer een beetje mee!

18 juli 2013

De laatste schooldag!

Vandaag afscheid van de school, de klasgenootjes en de juffen en voor Jolien afscheid van de School op de Berg! Ach wat is iedereen toch lief en attend geweest: vriendenboekjes, Tshirt met klassefoto, knutsels, cadeautjes; we gingen met 3 grote AH boodschappentassen naar huis. En met natte wangetjes. Vooral Matisse had het vandaag even heel zwaar en inmiddels is mij wel duidelijk: mama huilt als er kindjes huilen.....

Jolien heeft nu nog een klassenfeest. Jeroen gaat haar straks ophalen, dit afscheid van haar vriendinnen sla ik maar liever even over. Morgen maar eens ouderwets de vakantie inluiden met uitslapen, ontbijt bij Ikea en daarna naar het zwembad!

Al met al nog geen visum en geen datum van vertrek. Dat is vervelend, want er wordt ingepakt en afscheid genomen, maar we weten niet wanneer we in het vliegtuig stappen. Raar gevoel hoor! We'll keep you posted!

Laatste updates

14 juli 2013

Parting is such sweet sorrow oftewel partir c'est mourir un peu...

Dit weekend veel afscheidjes....my god I need a drink!

Gisteren heerlijk in good-old-Den Bosch gewinkeld en gelunched met Patries, Jolien en later met Mike en Hugotje. En afscheid nemen, slik. Jolien zegt op de terugweg "kijk, dit zijn nou de momenten waarop ik me afvraag waarom we niet gewoon hier blijven". Nou, same here! 'S middags BBQ bij Ronald en Lieke in hun enorme achtertuin. Kinderen hutten bouwen, vuurtje stoken, marsmellows roosteren, Jolien en Romy verkleedpartijtje inclusief hoge hakken en Jasmijn en Ceciel erg goed "geholpen" met de parketvloer schoonmaken (enig idee hoe dit eruit zien als je dat met zakdoekjes, water en zwitsal babyzeep doet?). En toen weer afscheid nemen. Vandaag brunchen met de blansjaren-kant-vd-familie bij ons thuis. Enigzins gestressed doordat Albert erin was geslaagd om precies uit ieder gerecht 1 ingredient niet te leveren (grrr enig idee hoe je amandel-taart maakt zonder amandelen?), maar nadat het zonnetje doorkwam en de wijn openging was het toch weer behoorlijk gezellig! Alleen dat afscheid he?? Ik snap dat het niet anders kan, maar verdrietige en knuffelende 7-jarigen trek ik echt maar matig! Genoeg afscheidjes voor 1 weekend! Kop thee en naar bed, morgen is er weer een dag!